3. "Wtedy poczułam się jak idiotka."

     Obudziłam się w błękitnym pokoju. Przez niewielkie okna wpadały pierwsze promyki słońca i ogrzewały delikatnie moją twarz. Odwróciłam się na drugi bok przykrywając głowę poduszką. Jednak po chwili usłyszałam ciche jęknięcie.

     - Ała, nie musisz być taka czuła od samego rana. - jęknął chłopak, zabierając poduszkę z mojej głowy. - Masz swoją.

     Dopiero teraz do mnie dotarło co zrobiłam. Druga poduszka nie leżała sobie samotnie jak w moim domu, spał na niej mój chłopak. Chcąc ją zabrać szarpnęłam nią, a on od razu się obudził. Ciężko jest przyzwyczaić się do nowego otoczenia. Do tego, że już nie śpię sama. Moja szafa jest o połowę mniejsza. Półka w łazience to nie tylko moje kosmetyki.

     Wszystko było nowe, a ja do końca nie wiedziałam czy jestem na to gotowa. Dopiero po przyjeździe tutaj zaczęłam myśleć realnie o tym co tak naprawdę zrobiłam. Wyleciałam do innego państwa, gdzie wszystko jest odwrotnie niż w Polsce. Inne nawyki, zachowania, przepisy. Wszystko jakby zaczyna się od nowa. Tylko niestety ja zostałam ta sama. Z tymi samymi błędami, wadami, przejściami. Jednak ktoś pokazał mi, że poza tym całym bagażem złych doświadczeń mam jeszcze serce i dobry charakter. Zaczynam wszystko od nowa, właśnie od dzisiaj.

***

     - Kiedy wreszcie zrozumiesz, że nie każdy leci tylko na Twoje ciało? - Michał przewrócił oczami. 
     - Może wtedy, kiedy zapewnisz mnie, że moje ciało nie jest najważniejsze dla Ciebie! - krzyknęłam, ściągając słuchawki by, nie słyszeć jego "słodkiego" tłumaczenia. 

     Znienawidziłam go po tym jak podsłuchałam jego rozmowę. Podczas jednej z naszych wspólnych rozmów zadzwonił jego telefon. Nigdy nie obchodziły mnie jego rozmowy, bo głownie były one po angielsku oraz w sprawach służbowych. Jednak od tamtego momentu słysząc śmiech i chwalenie się moim ciałem oraz uroda, byłam zainteresowana każdą rozmową. Wtedy poczułam się, jak idiotka. Tak naprawdę, wtedy dla niego liczyło się tylko moje ciało i czas w jakim pójdzie ze mną do łóżka. Nic nie bolało bardziej jak prawda, która ukrywał tyle czasu. Słodkie słówka, prezenty, które wysyłał myśląc, że nabiorę się na to wszystko. Tak właśnie było. Uwierzyłam mu, zauroczyłam się, a potem zakochałam. Pokochałam kogoś kogo widziałam na zdjęciach i na kamerce. Kto normalny wierzy w takie coś? 

     Może szukałam jakieś odskoczni od całej nauki, od problemu, wytykania palcami. Chciałam, żeby ktoś mnie pokochał, dał trochę szczęścia, zaopiekował się mną. To wszystko odnalazłam w Angliku, cieszyłam się, wtedy z tego. Jednak byłam tylko naiwna nastolatką.

***

     - Mmm co tu tak pachnie? - zapytałam wchodząc do kuchni.

     Ujrzałam moje największe szczęście w luźnych spodenkach, w których spał. Włosy miał już idealnie ułożone jakby za chwilę miał gdzieś wyjść. Był w każdym calu idealny, nawet nie chciałam wiedzieć jak oczarowywał inne kobiety swoim urokiem. Jednak teraz należał do mnie. Niestety, nadal miałam pewne wątpliwości do jego uczuć i zachowania.

     - Jajecznica z pomidorami i pyszna kawa. - odpowiedział z uśmiechem, podając mi kubek ciepłej kawy.

     - A braciszek gdzie? - zapytałam

     Ciekawiło mnie, czy długo śpi albo tak wcześnie wstaje i robi jakieś zakupy lub idzie do pracy. Czułam się trochę dziwnie, nie widząc nic o domownikach.

     - A co? Mam być zazdrosny o własnego brata? - zaśmiał się unosząc zdziwiony brwi.

     Uderzyłam go ręką w biceps i usiadłam na krześle przy stole.

     Siedziałam na podłodze w pokoju układając ubrania na najniższej półce. Do góry były ubrania Michała i stwierdziliśmy, że nie warto ich przenosić na niższe półki. Nie miałam połowy ubrań, bo przepisy lotniska na, to nie pozwalają. Miałam trochę pieniędzy, ale pewnie na dużo nie starczy. Mam tylko letnie ubrania i trochę cieplejszych, ale zimowych zero. Będzie trzeba znaleźć jakąś pracę. Nie mogę wiecznie żyć na pieniądzach Michała. Wiem, że on nie chce żebym pracowała, ale ja tak nie umiem. Nie wytrzymała bym w domu. Nie nadaję się na kurę domową. Chce cieszyć się tym, że jestem jeszcze młoda.

***

     - I jak? Już był numerek z blondynką? - zaśmiał się Max

     - Ona dopiero wczoraj przyjechała. Na co Ty liczysz? Nie wskoczy mi od razu do łóżka. - odpowiedział wkurzony chłopak. - W sumie już razem spaliśmy, ale tylko SPALIŚMY. - podkreślił dokładnie ostatnie słowo 

     - Coś za wolno Ci to idzie, chłoptasiu. - uśmiechnął się chytrze i wsiadł do auta, zostawiając kolegę z własnymi myślami. 

     Zapewniał ją, że jej ciało się wcale dla niego nie liczy, a teraz zakłada się o seks z kolegą. Jednak jego to nie kręci. Stara się udawać, że jest taki jak kiedyś. Każda może być jego, a on żadnej nie przepuści. Jednak nie z nią. Chce naprawdę być z nią szczęśliwy.